هنر مردمان خدا

جنس جنون

کاش از جنس جنون بال و پری بود مرا

مثل سیمرغ ازاینجا سفری بود مرا

 

از همان کوچه که سر می شکند دیوارش

باز در حالت مستی گذری  بود مرا

 

رقص زلفت سر نی دیدم و با خود گفتم

بین هفتاد و دو سر کاش سری بود مرا

 

هیچ پروا دلم از دغدغه راه نداشت

چون تو ای عشق  اگر همسفری بود مرا

 

پیشتر ز آنکه رسد مرگ ، بمیری ، هنر است

کاش ، ای کاش ! که روزی هنری بود مرا