کوهن، طبیعت گرایی و میراث پوزیتویسم

کوهن، طبیعت­ گرایی و میراث پوزیتویسم

الکساندر برد

دپارتمان فلسفه دانشگاه بریستول

تاریخ دریافت 20 اکتبر 2003؛ تاریخ پذیرش ژانویه 2004

_____________________________________________________

چکیده

من [دراین مقاله] از ادعاهای ذیل که درباره ­ی توماس کوهن وجود دارد، طرفداری خواهم کرد: (1) در کتاب ساختار انقلاب­های علمی یک تمایل قوی به طبیعت­ گرایی وجود دارد، که کوهن به سبب آن از نتایج تحقیقات پسین در جواب دادن به سولات فلسفی استفاده می­ کند؛ (2) کوهن باتوجه به حرفه­­ اش - به عنوان یک فیلسوف علوم پیشرفته-  تمایل به رهاکردن عناصر طبیعت­ گرایانه و جایگزینی آنها با رویکردهای پیشین فلسفه کلاسیکی داشت؛ (3) در برخی موارد، [عناصرِ] باقی مانده­ی قابل توجه ­ای از تفکر پوزیتیویستی در کوهن وجود دارد که کوهن وجود آن ویژگی­ها را تحت این عنوان به رسمیت نشناخته است؛ (4) عناصر طبیعت­ گرایانه ­ای اشاره شده در(1) ، اصیل­ ترین و بارورترین عناصر تفکر کوهن هستند؛ (5) عناصر پوزیتویستی اشاره شده در (3)، تفکر او را ناقص می­ کنند(تضعیف می کنند) و در حکم عوامل ممانعت کننده­ ی کوهن در بسط عناصر طبیعت­ گرایانه­ اش و در پیگیری مسیر اتخاذ شده توسط اکثر فلاسفه­ ی علم بعد او هستند. پریستون قرائت دیگری از کوهن ارائه می­ دهد که در آن بر عناصر ویت­گنشتاینی در کوهن تاکید می­ کند. استدلال من این است که این نگاه جایگزین، توصیفی است،  شواهد متنی و حقایق تاریخ فلسفه ­ی علم قرن بیستم از آن حمایت نمی­ کنند. من دلایلی چند در طرفداری از رویکرد طبیعت گرایانه و موضوعات مرتبطش ارائه می­کنم.

_____________________________